आइफल टावरबाट पेरिस हेर्दा

आइफल टावरबाट पेरिस हेर्दा
रामहरि पौड्याल
भरतपुर १२/१९३, चितवन

पेरिस मुस्कुराएथ्यो रङ्गै रङ्गमा मनभरि डा तारानाथ शर्माको नेपाली कितावलाई घनश्याम पौड्याल गुरुले बर्णन गर्दा।लाग्थ्यो पेरिसै पुगे जस्तो त्यतिबेलै बालकुमारी स्कुल पढ्दै।चिल्ला सडकहरुमा सलल बगेका लामबद्ध कारहरु-----।मेरो किशोरवयमा परेको त्यो अमीट छाप एउटा अशल गुरूको प्रभाव थियो।।मोनालिसा,ळियो नार्दो दा भिन्ची र लुभ्र दरबारको बारेमा गुरुका बर्णन नै काफी थिए।जीवनमाकहिल्यै पेरिस पुगिने कल्पना थिएन। जीवनरूपी यात्रामा निस्किएको यायावरका सामू अकल्पनीय यात्राहरु आइपर्दा रहेछन् देश विदेशका अनेकौ।

नेपालदेखि नातिनी प्रेरणालाई हेर्न पाल्नु भएका सासू ससूराज्यू लन्डन आएका बखत हाम्रो पेरिस यात्राले साकार रुप लिएको थियो। धेरै दिनदेखिको प्रतिछापछि १४ मे २००५ को बिहान झिसमिसेमै हामी निस्किन्छौ पेरिसकालागि । लन्डनको वाटर लू स्टेसनबाट मात्र तीन घन्टा पैतालिस मिनेटको यात्रा थियो पेरिस ।हाम्रो यात्रामा मेरी पत्नी प्रेजा,छोरी प्रेरणा,सासू,ससूराज्यू लगायत खरेल दम्पती गोबिन्द र पबित्रा, उहाँहरुका उत्तराधिकारी निरज र नरीसा सम्मिलित थियौँ।सबैका मनमा उत्साहा र कौतुहलता व्याप्त थियो। कल्पनाको पेरिस,यूरोपको सुन्दर महानगरी पुग्ने र चुम्ने लालसाले आँखाहरु रोमान्चित भइरहे सबैका बाटाभरिनै।
यूरोस्टार आफ्नो गतिमा कुदिरहेछ हरियाली रमणीयताले यात्रालाई जीवन्त बनाइरहेछ । यात्रुहरु सबै आफ्नै धुनमा छन् ।वातावरण शान्त छ। आफ्नै तनमयमा रमाइरहने यिनीहरुको बिशेषता हो। प्रेरणा रमाइरहि छे ट्रेनका झ्यालबाट हेर्नु पर्ने उस्लाई समेत । खेलौना जस्तै ऊ आकर्षणको केन्द्र। लव्ली गर्ल।गर्जिएस्।व्यूटीफूल सबैले भन्दै रहे बाटाभरि नै। इङ्लिस च्यानल पेरिस र लन्डन जोड्ने सेतु।समुन्द्र भित्र ट्रेन कुदिरहेको जानकारिले हामीहरुलाई लोभ्याउँछ। २५ मिनेटको सुरुङ्गे अँध्यारोपछि फेरि नयाँ उज्यालो फ्रान्सको धर्तीले हाम्रो स्वागत गर्छ।उर्बर र हरित फ्रान्सका ठूलाठूला फाँटहुदै हाम्रो ट्रेन कुदिरहेछ।बेलायत र फ्रान्सको बान्किको अन्तर पैलाउदैछ हाम्रो टोली। मिहेनत र परिश्रमले सिन्चेपछि धर्ती फल्दो फूल्दो रेछ।

हाम्रो गन्तव्य पेरिसले हामीलाई पानीले स्वागत गर्यो। झम झम रूज्ने झरिमा हामी अघि बड्छौ पेरिस स्टेसनमा लिन आउनु भएका मित्रलाल सापकोटाजीको नेत्रित्वमा।पानीले रोकिने छाँट नदेखाएपछि मित्रले छाता किन्दिनु भो सबैलाई।पेरिसको परदेशमा यति धेरै माया।हाम्रो यात्राको सौभाग्य थियो।निरज, नरीसाका मामा उहाँ हामी सबैका मामा भइरहनु भो तीन दिने पेरिस बसाइ भरिनै। पेरिसको नोर्डे स्टेसनको वरिपरि देखेएका बग्रेल्ती इन्डियन-श्रिलन्ङ्कन सपहरुले हामीहरुलाई रमाइलो थपिरह्यो। यूरोप नै पुगेपनि हामीलाई भने आफ्नै स्वाद र आफ्नै पनमा रम्ने बानी।लन्डन,पेरिसमा साडी,कुर्ता,समोसाको पसल इन्डियन भाइहरुको हाम्रालागि एउटा पाठ। पेरिसको साँझ।झिलीमिली बत्ती र तिन्ले फाल्ने उज्यालोको चर्चा।फराकिला बाटाहरुमा लामबद्ध कुद्ने कारहरु।सफा पेरिससँग हाम्रो आफ्नो देशको तुलना।हाम्रो पेरिस घुम्दैगर्दा निस्कने गफ।पेरिसको मेट्रो ट्रेन,दुईतले टुरिष्ट बस,फ्रेन्चहरुको अङ्गरेजी बहिष्कारले पार्ने भाषिक समस्या सबैलाई प्रेमपूर्वक स्वीकार्दै हाम्रो टोली यूरोप भ्रमणमा
तन्किरहेछ।
कलात्मक घरहरू, सुन्दर बागबगैचाहरू, फराकिला चोक र गल्लीहरूमा बनाइएका विशाल स्मारक र पार्कहरू।जताहेर्यो उतै फोटो खिचूँ खिचूँ लाग्ने रङ्गिन द्रिश्यहरु।यी सबैलाई मात्र तीनदिनमा हेरिसक्नुपर्ने हाम्रो बाद्ध्यता।समयको पावन्दि। यूरोपको महङ्गि।तथापि हामी उत्साही छौ यात्रामा।मनभित्रको उमङ्गले उचालिदै र तनभित्रको उत्साहले आकासिदै हामीहरू कुदिरहेकाछौ। पेरिसको मुटु मानिने फराकिला सडकहरुमा दोहोरो लामबद्ध कटिङ्ग मिलाइएका रुखहरु हरित सुन्दरतामा चम्किएका छन्।मानिसहरुको घुइचो छ पैदल यात्रामा।तिनै भिडमा भिन्न लाग्ने हामीहरू।

सुनेको पेरिस,कल्पनाको पेरिस र आँखाअगाडिको पेरिसमा पाइने भिन्नतालाई केलाउँदै बुवाले भनसिन्छ-“खोइ सडक त टल्केननी अनुहारै देखिने गरि ज्वाईसाहेब।’’ हरेक कुरा सोचेजस्तो लाग्दैनन् जीवनमा।देख्नु र सुन्नुको भिन्नता हो यो।यधपि पेरिसको सुन्दरतालाई चुनौती हाम्रो बार्तालापको अँसले दिन सक्दैनथ्यो। काठमाण्डौले पेरिसलाई जीवनमा खै कैल्यै भेट्ला र?देश दुख्छ तुलनामा।विकाश,प्रगति र मान्छेहरुको समग्र जीवनस्तरले हामीलाई द्रवित बनायो।“हैन यी हाम्रा नेताहरूले के हेर्छन विदेशमा खै?’’मुवाको सोझो प्रतिक्रिया।

हाम्रोटोली उत्साहाबर्दकरुपमा पेरिसको सुन्दरतालाई पिइरहेछ।पैदलै हिडेपनि थकाइ महसुस नहुदो रहेछ जिग्यासू पर्यटककालागि।लगभग तीन किमिको दूरीपछि धेरै रमाइला चोक,आकर्षक मोनुमेन्ट र सुन्दर पार्कहरुलाई छिचोल्दै हामी एतिहासिक कला र सँस्किरितिले सजिएको भब्य सँग्रालय लूब्र दरबारको परिसरमा पुग्छौ।समय थोरै हेर्नुपर्ने सिङ्गै बिशाल कला सँग्रालय।लामो भिडमा लामबद्धभएर हामी पालो पर्खिन्छौ।मनभित्र खुसी र आतुरी मोनालिसालाई भेट्ने। कलाको राजधानी मानिने पेरिस र त्येसको मुटु लुब्र दरवार।हामी छिटो छिटो आँखा दौडाइ रहेछौ।कला र सँस्क्रितिका बारेमा त्यतिधेरै थाहा नभएपनि त्यहाँ सजाइएका बहुमुल्य पेन्टिङहरु,कलात्मक बस्तुहरु र त्यस्को भब्य सँग्रह देख्ने जोसकसैलाईपनि आकर्षित गर्दछ।मान्छेहरु लामबद्ध भएर कला र सँस्क्रितिका बारेमा अध्ययन गरिरहेछन्।कालखण्ड मिलाएर राखिएका भब्य सँग्रालयका हरेक चिज अनुसन्धान र अद्ध्ययन गर्न चाहने जिग्यासुका लागि एउटा महाविध्यालय नै हो।
मान्छेहरुको अलि ठूलो भिड क्यामेरा र मुवि क्यामेरा चलाउन ब्यस्त देखिन्थे।फ्ल्यास लाइटको बाडि चलिरहेको थियो।हामी पनि तेतै लाग्यौँ त्यो भिड मोनालिसालाई भेट्नेहरुको रेछ।हिजोसम्म कौतुहलता र कल्पनाको मोनालिसा,किताबका पानाहरुमा,पोस्टकार्डका चित्रहरुमा सिमित मोनालिसाको बिम्ब।आज आँखा अगाडिको मोनालिसा,लुब्र दरवार भित्रको बहुमुल्य चित्रक्रिति।त्यसलाई देख्न पाउने भाग्यमानी हामी।गर्वले छाती फुलाउदैँ हामीपनि क्यामेरामा कैद गर्छौ प्यारो मोनालिसालाई पोज पोजमा भोक मेटिने गरि। हेर्दा सामान्य नै लाग्ने यस चित्रक्रितिका कति प्रति पोस्टकार्ड बने,कतिप्रति तस्बिर बने त्यो सँख्याले करोड नाग्ला। धेरै लेखिए र लेख्दै छन् अझै मोनालिसाका फ्यानहरु।लियोनार्दो दा भिन्ची अमर छन् मोनालिसासँगै।
लुब्र दरवारको परिक्रमा सकेर हामी हानिएका छौ आइफल टावरतिर।थकाइ लागेपनि पेरिसको रमाइलोमा हामी लोभिएकाछौ।वाउ! आइफल टाबर।हिजोसम्म कितावका पानाहरुमा,रोमान्चकता र काल्पनीकतामा मात्र सिमित रहेको आइफल टावर आज हाम्रा आँखा अगाडि छ।हाम्रा द्रिश्य अगाडि छ।हाम्रै स्वागतमा तन्किइरहेछ।मुस्काइरहे छ।मनभित्रको खुसीले म आल्हादित छु।पेरिसमा सपत्नी सपरिबार सयर गर्न पाएकोमा।आइफल टावर साँझमा हेर्दा रमाइलो देखिने तथ्य त्यसको चम्किला बत्तीहरू रहेछन।पेरिसको साँझलाई मनमोहक बनाइरहने आइफल टावरको इलुमिनेसन सिस्टमलाई कौतुहलतापूर्ण नजर लगाइवरि हामी त्यसदिन फर्कन्छौ होटलतिर।भोलि आइफल टावर चड्ने कार्यक्रम साँचेर।

तीनदिनमा पेरिस हेरिसक्नु पर्ने।टुरिस्ट बसको फ्रि टिकट लिन्छौ हामी।दुईतले टुरिस्ट बसको माथिल्लो खुला छतमा रमाइरहेछ हाम्रो टोली।सवै गोराहरुको बीचमा हामी गहुँगोरे नेपालीहरू।पेरिसका सबै पर्यटकीय स्थलहरुलाई समेटने गरि बसहरु कुदिरहेछन। फ्रि टिकट जुनसुकै बसमा चड्न र झर्न पाइने आफ्नो रूचिअनुसार।पेरिसका फराकिला चिल्ला सडकहरू,सफा र स्निग्द वातावरण।दुइतले बसको छतबाट मजालिइरहेका हामीहरू।हातमा पेरिसको नक्सा र मनभरि उत्साह बोकेर घुमिरहे छौ।बसको अडियो सिस्टमबाट हरेक ठाऊँको बारेमा जानकारिले हामीलाई रोमान्चित बनाइरहेछ। जति घुमेपनि घुमिरहूँ जस्तो पेरिसलाई दिनभरि खुला बसको छतबाट हेर्दे हामीहरु आइफल टाबरको परिसरमा आइपुग्छौ। बसले देखाइरहेछ हरेक कोणबाट आइफल टाबरलाई।पर्यटकहरु तस्बिर खिच्न ब्यस्त छन्।घन्य छ आइफलटाबर!कति पर्यटकहरुलाई पागल बनायो आफ्नो मनमोहक सुन्दरताले।कतिलाई ळोभ्याइरहेछ।युरोपभरिकै एउटा इतिहास बनेर खडा छ आइफल टाबर सँसार सामू। आफ्नो स्थापानाको ११७ औ बर्षगाँठ मनाइरहेको आइफल टाबरको निर्माण सन् १८८९ मा भएको थियो।यति सुन्दर टाबरको परिकल्पना गरेर त्यसलाई जीवन्त डिजाइन दिने स्टकचरल इन्जिनियर थिए- गुस्ताभ आइफल। ७०० प्रस्थावित डिजाइनहरुबाट उनको डिजाइन छनोट भएकाले उनकै सम्जनामा टावरको नाम आइफल टावर राखियो।

हामी बसबाट झर्दछौ हानिदै आइफल टाबरतिर।लामो लाइनको पट्यारलाग्दो प्रतीछापनि आइफल टाबर चडने र चुम्ने अभिलाषा सामू केहि लाग्दैन।घन्टौ लामो प्रतीछापछि आइपुग्छ पालो आइफल टाबरको माथि चड्ने।रोमान्चित हामी सबै लिफ्टबाट माथि पुर्याइन्छौ आकासमा। ३१२.२७ मिटर अग्लो आइफल टाबरको छानामा।खुसी र रोमान्चकताको पराकास्ठ।जता हेर्यो उतै रमाइलो।हरित सुन्दरता र सजीवताले सुरम्य धरतीको विशालताले हामी उल्लासित हुन्छौ।कति फराकिलो कति मिलाएर बनाइएको रहेछ पेरिस उचाइबाट बल्ल हामीहरू अनूभूत गरिरहेछौ।फोटाहरुको उपक्रम रोक्नै मनलाग्दैन।जता हेर्यो उतै खिचौ लाग्ने पेरिसको रमणीयता।

आइफल टाबरको सबैभन्दा माथि सँसारभरिका झन्डाहरु र राजधानीको एरियल डिस्टेन्स लेखिएको रहेछ।काठमान्डौ खोज्दै हाम्रा रोमान्चित आँखाहरु।काठमान्डौ ,,,,,माइल।सँगै रहेको नेपालको झन्डा देखाउदै ऊत्साही प्रेजा।त्यहि झन्डालाईसमेत क्यामेरामा कैद गर्न लालायीत म।राष्टियता कति प्यारो हुदो रहेछ? परदेशमा। आइफल टाबर चडनेहरुले सम्जनाकालागि त्यहाका फलामे पिलर र भित्ताहरुमा आफ्ना नाम र मिति लेखेको देखियो बग्रेल्ती।म पनि लेख्छु प्रेजा तम्सिइ। आइफल टाबरको माथि क्याफे,बार छ।आइसक्रिम सप देखि रेष्टुरेन्ट सम्म; ग्यालरि देखि म्युजियम सम्मको सुबिधाले मान्छेको ठूलो भिडलाई आकर्षित गरेको छ। आइफल टावरको चुचुरोलाई एन्टिनाको रुपमा प्रयोग गरेकाछन् फ्रेन्च टेलिविजन र रेडियोले। उक्त एन्टेना सहितको टावरको उचाइ ३२४ मिटर रहेको छ।सुन्दर टावरलाई रातीमासमेत चम्काइ राख्न ६००० वाटका ठूला ४ फ्लूड लाइटहरू र जेनन बल्ब हरू घुम्नेगरि जडान गरिएकाछन्। जस्ले पुरै पेरिसलाई प्रकासित गर्दछन्। हरेक बर्ष ६ मिलियन पर्यटकहरुलाई स्वागत गर्ने आइफल टावर विश्वकै सबैभन्दा धेरै पर्यटकहरुलाई लोभ्याउने आकर्षणको थलो हो।

लाग्दछ बसिरहूँ सधै त्यै सुन्दर चुचुरैमा आइफल टाबरको टाकुरिमै।बिर्सेर सबै साँसारिकता।पिइरहूँ सुन्दरता पेरिस माहानगरीको सिनित्तै। कबितामयी भाबनाहरूले मात्र नचल्ने रहेछ जीवन। जीवनका कैयौँ प्राप्तिहरु चाहेर सधै चाटिरहन नपाइने र नचाहेर सधै साटिरहनै पाइने?जीवनका यस्तै अप्ठ्यारा सत्यहरुलाई आत्मसात गर्दै हामीहरु झर्दै थियौ आइफल टावरबाट मन अमीलो पार्दै। जीवनमा फेरी तिम्रो सामिप्यता मिल्ने हो या होइन?हामी सम्भ्रान्त युरोपेली होइनौ पटक पटक होलिडेमा आइरहने।हामी त दूर देशको नेपाली मात्र कागताली सँयोगले तीन दिनका लागि टप्केका तिम्रो अति चर्चाको भोक मेटनलाई।तिम्रा युरोसँग साटिरहने सामर्थ्य छैनन् हाम्रा सस्ता रुपियाँको। बाइ बाइ आइफल टावर! बाइ बाइ पेरिस माहानगरी!!बाइबाइ सापकोटा बन्धुहरु- मित्र, शालिग्राम र हरि!!!


सम्प्रति: बेलायत